| dc.description.abstract | Het uitschrijven van beleidsvisies gebeurt meestal op basis van een boekenkast vol onderzoek. We willen immers weten wat de toekomst brengt: hoeveel gezinnen we moeten huisvesten, wat de beste plaatsen zijn voor nieuwe ontwikkelingen, welke klimaatuitdagingen we mogen verwachten enzovoort. Indrukwekkende kennis, maar meestal nauwelijks over hoe mensen zich zullen gedragen. Willen ze wel wonen op de plaatsen die we aanduiden of liggen ze wel wakker van klimaatwijziging? Tegelijk roeren zich steeds meer actoren succesvol in het beleidsdebat. Ze treden op de voorgrond via klassieke instituties uit het middenveld, als via nieuwe instituties. Andere actoren zijn meergefragmenteerd georganiseerd en hebben geen formeel aanspreekpunt. Hoe kunnen we in contact treden met nieuwe innoverende actoren? Hoe kunnen we hun gedrag begrijpen en integreren in toekomstverkenningen?Op basis van Causal Layered Analysis zoeken we naar toekomstverkenningen onder de waterlijn van de spreekwoordelijke ijsberg. De methodiek die Sohail Inayatullah ontwikkelde, laat toe onderliggende systemen, discoursen en metaforen bloot te leggen �n ermee te werken in een cocreatief proces van visievorming en realisatie. Ook nieuwe innoverende actoren moeten de �what�s in it for me�-vraag kunnen beantwoorden. Theoretisch althans, levert dit toekomstverkenningen op die rekening houden met cultuur, gedrag, ideologie, dieperliggende denkbeelden en mythes. Hoe kan deze methodiek successen boeken in ruimtelijke ontwikkeling? Welke kansen voor nieuwe partnerschappentussen klassieke instituties en nieuwe innoverende actoren levert dit op? We probeerden het uit voor u. | |