Human Biomonitoring Data Enables Evidence-Informed Policy to Reduce Internal Exposure to Persistent Organic Compounds: A Case Study

Abstract

Humane biomonitoring (HBM) monitort de niveaus van milieuverontreinigende stoffen in menselijke stalen, wat vaak een onderwerp van bezorgdheid is voor bewoners in de buurt van industrieel verontreinigde sites (ICSs). Rond een ICS-gebied in Menen (België), met onder meer een (voormalige) huisvuilverbrandingsoven en een metaalterugwinningsfabriek, werden toenemende milieuconcentraties van dioxines en polychloorbifenylen (PCB's) waargenomen, wat leidde tot groeiende bezorgdheid bij bewoners en autoriteiten. De plaatselijke gemeenschap slaagde erin de verantwoordelijke autoriteiten ervan te overtuigen het probleem te onderzoeken en financiering voor onderzoek aan te bieden. Persistente organische verontreinigende stoffen (POP's) werden gemeten in twee opeenvolgende HBM-studies (2002-2006 en 2010-2011), in het kader van de Vlaamse Milieu- en Gezondheidsstudie (FLEHS), alsook in de bodem en in lokaal geproduceerd voedsel. Ondertussen ontmoedigden lokale autoriteiten de consumptie van lokaal geproduceerd voedsel in een afgebakend gebied met een hoger blootstellingsrisico. Uiteindelijk maakten HBM en milieugegevens op maat gesneden voedingsaanbevelingen mogelijk. Dit artikel toont het nut aan van HBM bij het documenteren van de lichaamsbelasting van bewoners in de buurt van de ICS, het identificeren van blootstellingsroutes, het evalueren van saneringsmaatregelen en het verschaffen van informatie voor op maat gesneden beleidsstrategieën die bijdragen aan een verdere vermindering van de blootstelling. Het belicht ook de rol van de plaatselijke belanghebbenden als een voorbeeld van participatief onderzoek op gemeenschapsbasis en hoe een dergelijke aanpak maatschappelijke steun voor onderzoek en beleid kan creëren.