Dioxines, PCB's en DDT in bodem- en eistalen uit Menen, Wevelgem en Wervik

Abstract

Het Steunpunt Milieu en Gezondheid 2007-2011 onderzocht, in opdracht van de Vlaamse overheid, inwendige blootstelling aan vervuilende stoffen en een aantal biologische en gezondheidskenmerken bij 199 jongeren (14-15 jaar) die wonen in de nabijheid van de schrootverwerkende industrie van Menen. Deze meetcampagne maakte deel uit van het Vlaams Humaan Biomonitoringsprogramma. De onderzoekers van het Steunpunt vergeleken de resultaten van leeftijdsgenoten uit de algemene bevolking. Eén van de opvallendste resultaten van dit onderzoek van het minder voorkomen van persistente organische polluenten (POP's) zoals dioxines en PCB's. Enkele jaren geleden troffen de onderzoekers in de regio Menen - zowel in milieustalen alsook inwendig bij de mens - verhoogde concentraties PCB's en dioxines aan. Deze POP's kunnen vrijkomen bij afvalverbranding en bij sommige industriële processen en kunnen onder andere hormoonverstorend, immuunverstorend en kankerbevorderend zijn. De inwendige blootstelling aan POP's bij de onderzochte jongeren in de regio Menen ligt in het huidig onderzoek lager dan gemiddeld in Vlaanderen. Dit kan waarschijnlijk deels verklaard worden door de specifieke milieumaatregelen en sensibilisering rond lokale voeding gedurende de voorbije jaren in deze regio.De eerste vraag die bij de bevolking naar boven kwam was dan ook: "Kunnen wij de eieren uit onze eigen tuin terug eten?" Om een antwoord op deze vraag te kunnen geven werd deze studie opgezet.Deze studie in opdracht van het Departement Omgeving (toen nog Departement LNE), Agentschap Zorg en Gezondheid en de Vlaamse Milieu Maatschappij werd uitgevoerd door VITO in samenwerking met het Provinciaal Instituut voor Hygiëne.